نارنگی کینگ

در سال 1837 بلانکو کلیه مرکباتی که دارای مشخصه­ ای چون داشتن میوه کوچکتر از پرتقال، پوست‌دهی آسان و وجود لپه ­های سبز رنگ در بذر داشتند را نارنگی نام‌گذاري کردند. ارقام این گونه عمدتاً دارای درختانی با جثه کوچک همراه با شاخه­های باریک، برگ­های پهن یا باریک نیزه­ای و گل­های منفرد یا خوشه­ای هستند. نارنگی­ ها از بیشترین میزان غیریکنواختی ظاهری را در میان  ارقام مربوطه به جنس سیتروس دارند. در این گروه هم حالت تک­ جنینی و هم کلون­های چندجنینی وجود داشته که به صورت انواع خودبارور و خودناسازگار نیز دارند. 

نارنگی­ها بر اساس خصوصیات پوست، کیفیت گوشت و آب میوه، رشد عمومی درخت به دو گروه ماندرین و تانجرین که تقریباً مشابه هم میوه ارقام نارنگی با توجه به ویژگی­های رقم و شرایط محیطی از اواخر پائیز تا اوائل بهار می­رسد. درختان مقاوم به سرما بوده اما میوه به دلیل کوچکی و نازکی پوست به سرعت از سرما آسیب می­بیند. و مناسب کشت در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است.